Τα παιδιά(και όχι μόνο) μαθαίνουν κυρίως όχι από αυτά που ακούνε αλλά από αυτά που βιώνουν…. με το σώμα τους, με τις αισθήσεις τους και με τα συναισθήματά τους. Οι πολλές απαντήσεις δίνονται από αυτά στο : «Τι κάναμε;» και όχι στο «τι είπαμε;»
Η υψηλότερη μορφή μάθησης είναι η βιωματική, αυτήν επιδιώκουμε και όταν μας δίνεται η ευκαιρία την εφαρμόζουμε…
Η πρόταση ήρθε από το Μάριο και την μαμά του την κα. Κατερίνα ….αναπάντεχη, απροσδόκητη, ευχάριστη…. «Θέλει ο Μάριος να σας φτιάξει μια πετιμεζόπιτα μιας που ασχολείστε με τον τρύγο,μπορεί;». Βεβαίως, πολύ ωραία ιδέα!
Ο Μάριος, προνήπιο, μια σταλίτσα, που την δεύτερη μέρα με δακρυσμένα ματάκια-δεν ήθελε μωρέ να έρθει σχολείο- μου δήλωσε περήφανα: «Εγώ κυρία θα σπουδάσω Σεφ στο Παρίσι»… Κόκκαλο η κυρία… Σίγουρος, κατασταλαγμένος, με λατρεία στην μαγειρική και την ζαχαροπλαστική. Ο Μάριος που όταν όλοι ζωγραφίζουν σπίτια, δένδρα και ήλιους, αυτός θέλει να ζωγραφίσει μίξερ και κατσαρόλες… που αντί για παιδικά βλέπει εκπομπές μαγειρικής…